الصمد

قهر کرد و رفت. به خودش حق داد که تک نفره تصمیم بر قهر کند.

نخواست که کنار بیاید. حق را به خودش داد.

نفهمید که روزهایی بود و هست که به وجود روحی و حتی جسمی اش نیاز دارم.

باز هم ببخشم؟!

هرکار کردید، هر تصمیمی خواستید بگیرید، بالغ باشید. بلوغ یعنی گفت و گو.

باشد من می بخشمت در سکوت؛ این قهر چندین و چند روزه ات را که تمام عباداتت را فلج می کند می بخشم؛ گرچه احتمالا تکبرت فکر کند این تویی که باید مرا ببخشی؛ اما من در خفا می بخشمت. برو که به خاطر خدا، تنها دوست واقعی، که بی نیاز از همه چیز و همه کس است؛ علت العلل است، عقل کامل از آن اوست، واقعیت را تنها او می داند، او که مهربانی مطلق است و حکمت مطلق، خالق مهربانی که در زمین حجت هایی را قرار داده، می بخشمت.

می خواهم آدمت کنم و آدم شوم.